Polecany post

My British dream..

sobota, 13 sierpnia 2016

Any change plzzz...

Skoro w tej Anglii jest tak super, a praca jest jeśli tylko ktoś chce ją mieć to najlepiej się tu przenieść. Pomyślało kilkadziesiąt tysięcy Polaków i innych narodowości..
Otóż nie moi kochani. Same chęci chyba już tu nie wystarczą, Znajomość języka to minimum, chyba, że pracujemy przez agencje.. ale nawet i one wymagają chociaż podstawy języka. Przy czym wtedy musimy 24 na dobę czekać w gotowości do pracy, a nuż może zadzwonią, że za 30 minut masz być w pracy na drugim końcu miasta. Praca na własną rękę? Tu już fluently english i a lot of experience to konieczność. W moim przypadku czasem miałam wrażenie, że startuje na pozycje main manager, a nie cleaner, ;)
Nawet nie jestem pewna czy moje experience wystarczy na pozycje bezdomnego, nawet tu już miejscówki są mocno obsadzone, Kto wie, może ich "any change plz" jest bardziej opłacalne niż bieganie po barach z nadzieją na jakiekolwiek zainteresowanie twoim CV. 


Trochę prawdy w tym haśle na pewno jest, ale czy tak naprawdę wszystkim Polakom żyje się tu tak dobrze? A może tylko wstyd się przyznać, że z chęcią wróciliby do kraju?
Poznałam tutaj kilka przypadków moich rodaków. Jednym żyje się dobrze, bo mają pieniądze na swoje zachcianki, wakacje, a nawet dorobili się już swojego własnego mieszkania. Inni po prostu przyzwyczaili się do bycia wykorzystywanym i poniżającego traktowania. Ważne, że jest praca i starcza na utrzymanie się, a przecież w małym wynajmowanym pokoiku da się przeżyć. Są też tacy, którzy tylko plują sobie w twarz, że tu w ogóle wyjechali.. gdybym spędziła kilka pierwszych nocy w autobusie, to pewnie też bym tak myślała. 
"Jeśli w Polsce nie układa się z pracą i rodziną, w innym kraju ułoży się znacznie gorzej." - czytam w książce Ewy Winnickiej pt." Angole". Ps. Książka warta przeczytania, 





czwartek, 28 lipca 2016

Helloooł, I'm here!

Rodzice przekonani, bilet kupiony, walizka spakowana.. nie, nie będzie tutorialu jak się spakować na planowany kilkuletni wyjazd ;) Oczywistej szczoteczki do zębów i tak zapomniałam, a co gorsza mojej prostownicy do włosów, bez której (jak kiedyś mi się wydawało) nie mogę żyć. Wylatywałam taka happy i excited co to mnie nie czeka w tej Anglii!
... i tak wszystkim jest nam dobrze znane popularne hasło " oczekiwania vs rzeczywistość" ;)




Helloł! A więc jestem, w końcu moja wymarzona Anglia! Duże lotnisko, ludzie z wypisanymi na kartach imionami i taxówki jak z angielskich filmów, w gotowości czekające na twój znak by zawieźć cie na miejsce. Oh, ah, idealnie! Pełna fascynacji ja, podziwiam nieznajome widoki i pilnie śledzę drogę - nigdy nie wiadomo, gdzie mnie może wywieść ten podejrzany taxówkarz na pewno nie pochodzenia angielskiego. Na szczęście spokojnie dotarłam do swojego hotelu ;).
Pierwsze zwiedzanie miasta i już wiemy, że z łatwością spotkamy tu każdego.. po za rodowitym anglikiem, o tego trochę tutaj trudniej. Tak więc pomyślałam, że muszę trochę zmienić swój styl na bardziej "angielski".


wtorek, 26 lipca 2016

My British dream..

"My British dream", a może lepiej "My British nightmare"? Hm tą kwestie jeszcze przemyślę..
A więc do sedna! #HolidaywUK #London #Realstudentlife #Party #Trips #Primark
- o tak! To jest zdecydowanie to co mi się marzyło! Komu by nie? Wszyscy oglądamy z zazdrością zdjęcia naszych fejsbukowych znajomych, którym tak bezstresowo żyje się na wyspach. Więc czemu ja tak nie mogę? Po co siedzieć w Polsce, gdzie po tak ciężko wybranym kierunku studiów i tak kończysz z pracą w Maku? Gdzie będąc biednym studentem nawet nie stać Cie na ulubioną kawę ze Starbucksa.. Oj nie wspominajmy już nawet o wymarzonych wakacjach na tropikach, bo przecież lepiej iść do pracy by móc opłacić te jakże potrzebne dla naszej przyszłości studia. Całkiem inaczej prezentuje się więc sytuacja studiów w Anglii.. duży procent zatrudnienia absolwentów w zawodzie, jedyne 3 dni zajęć tygodniowo, międzynarodowi znajomi, zagraniczne wycieczki na koszt uczelni.






Więc nad czym się tu dłużej zastanawiać?! Komu w drogę, temu trampki! Jak pomyślałam, tak zrobiłam.. ;)